88-99 Кілмайстар зборнік дэтэктываў пра Ніка Картэра

Картер Ник

88-99 Кілмайстар зборнік дэтэктываў пра Ніка Картэра

Шклоўскі Леў

88-99 Кілмайстар зборнік дэтэктываў пра Ніка Картэра

88. Ватыканская вендэта http://flibusta.is/b/635621/read

Vatican Vendetta

89. Знак Кобры http://flibusta.is/b/671056/read

Sign of the Cobra

90. Чалавек, які прадаў смерць http://flibusta.is/b/678851/read

The Man Who Sold Death

92. Бейруцкі інцыдэнт http://flibusta.is/b/612227/read

Beirut Incident

93. Смерць сокала http://flibusta.is/b/607566/read

Death of the Falcon

94. Ацтэкскі мсціўца http://flibusta.is/b/631177/read

The Aztec Avenger

95. Іерусалімская справа http://flibusta.is/b/611066/read

The Jerusalem File

96. Доктар Смерць http://flibusta.is/b/607569/read

Dr. Death

98. Шэсць крывавых летніх дзён http://flibusta.is/b/609150/read

Six Bloody Summer Days

99. Дакумент Z http://flibusta.is/b/677844/read

The Z Document

Картэр Нік

Ватыканская вендэта

Нік Картэр

Ватыканская вендэта

пераклаў Леў Шклоўскі

Назва арыгінала: Vatican Vendetta

Кіраўнік 1

Быў позні вечар, і я чакаў, каб абшукаць нумар Максіма Жукава. Жанчына, якая чакала са мной, была Дафна. Гадзіннік на прыложкавай тумбачцы паказваў чвэрць дзясятага. Я ведаў, што ён пакідаў свой пакой на віле Фаварыта кожную ноч каля 9:30, так што прыйшоў час рыхтавацца. Я падняўся з вялікага меднага ложачка, на якой Дафна ляжала цудоўна аголеная, яе доўгія цёмныя валасы луналі па падушцы, яе вялікія вочы і шырокі рот усміхаліся ад шырокага і нядаўняга задавальнення. Выцягнуўшы цела на белай прасціне, яна выглядала як жывая лялька.

Я апрануўся ямчэй. Калі я зашпільваў наплечную кабуру для свайго 9-мм пісталета "Люгер", якога я далікатна заву Вільгельмінай, Дафна глядзела на мяне сваімі вялікімі зялёнымі вачыма. "Чаму ты апранаешся, дарагі?" спытала яна. 'Усё яшчэ рана.'

«Хіба я не казаў табе пра гэта? У мяне позняя дзелавая сустрэча.

"Жахліва спыняцца так рана", - надзьмула яна.

"Сціпласць - гэта добра для чалавека", - сказаў я. Але калі Дафна дазволіла сваім доўгім пачуццёвым сцёгнам слізгаць па прасціне, мне было напляваць на сціпласць. Да чорта Жукава! Я выцягнуў «люгер» з кабуры і праверыў патроны. І пакуль Дафна зачаравана назірала, я высунуў затвор і праверыў краму. З такім чалавекам, як Жукаў, нельга быць занадта асьцярожным. Ён быў агентам Мокрых Справаў, аддзелу “Цяжкіх справаў” КДБ. Як і я, ён быў упаўнаважаны сваім урадам дзейнічаць так, як ён лічыў патрэбным; гэта значыць забіваць пры неабходнасці.

"Мне пачакаць цябе, Нік?" спытала Дафна.

Некаторы час я думаў пра гэта. "Можа быць, ужо даволі позна", - сказаў я. 'Я табе пазваню.'

"Вы ўпэўненыя, што не можаце застацца?" прамармытала яна.

Я гулліва паляпаў яе па ягадзіцах. 'Апранайся.'